اشتماعات

درست است، فیسبوک شما را چیزی نشان می‌دهد که می‌خواهید. می‌آیند عزیزم خطابت می‌کنند. عکس‌هایت را دوست می‌دارند و زیر هر کُسی که درفشانده‌ای یک =)))))))))) ردیف می‌کنند. تولد دوستانت را تبریک می‌گویی و آن‌ها هم تبریک شما را دوست می‌دارند. روابطتان معلوم است چون اگر معلوم نباشد ممکن است فکر کنند کسکشید. البته معلوم بودن روابط لزوماً از لاسُر بودن مردم جلوگیری نمی‌کند. توی توییتر می‌توانی از ظرفیت‌های بامزه بودنت بهره بِجُسی -از جستن - یا بهره بجویی. چون کاراکترها محدود هستند خود به خود می‌شوی می‌نی‌مالیست. اگر حشرت بالا زد یک دیرکت می‌دهی. اگر عن و گهت قاطی شد می‌نویسی کیرم دهنت. مهم نیست دهن کی، نقش اول از آن ِ کیر توست. توی توییتر عکس مهم نیست، اما اگر عکس باشد بهتر است. چون همه چیز انسانی‌تر و هورمونیک‌تر می‌شود. گوگل پلاس چیپ‌تر و گه مرغی‌تر از آن است که وقتم را هدرش کرده باشم، اما لست اف‌ام. برای کی اهمیت دارد که شما چی گوش میکنید؟ برای شما چه اهمیت دارد که بقیه چی گوش می‌کنند؟ مگر این‌که دنبال جفت روحی خودتان - از طریق موزیک‌های مشترک - باشید. آیا می‌دانستید جفت روحی تنها کسی است که می‌تواند صبح، ظهر، شب و در فاصله ی صبح تا ظهر، ظهر تا شب، و شب تا صبح شما را بگاید؟ می‌خواهم بگویم من جمهوری اسلامی هستم، همه‌اش وصل می‌شود به سکس.