فری ِ جریحه‌دار

اومدم خونه دیدم فری -گربه‌هه بود، همون- با یه گربه‌ی دیگه درگیر شده، دارن همو جر می‌دن. گفتم اِ فری، فری، ولش کن لعنتی. گفت ولم کن، بت می‌گم ولم کن. گربه‌هه در رفت. فری شاکی شد. گفت د مگه بهت نمی‌گم ولم کن؟ اَه. عن. به من گفت عن. گفتم فری تو الان عصبی هستی، آخه گربه هم انقدر عصبی؟ گربه باید آرامش داشته باشه. گفت تو از کجا می‌دونی؟ گربه‌ای؟ بابات گربه‌ست؟ ننه‌ت گربه‎‌ست؟ کی‌ت گربه‌ست تو؟ خواهرمی؟ مادرمی؟ کی‌می تو؟ ا یه بیلیت می‌خوای بگیری سپیده‌ای تو. ناراحتم کرد، گفتم خفه شو زر نزن. گفت می‌زنم، خوبم می‌زنم. گفتم به درک، گفتم فری رفاقت من و تو همین‌جا تموم شد. گفتم بی‌ادبی. گفتم تربیت نداری. گفتم مرام نداری. گفتم تو جوب بیفتی نیگا بت نمی‌ندازم دیگه. گفتم چش سفید ِ بی‌حیا. گفتم توئم برای من تموم شدی. گفتم توئم دیگه برای من مُردی. ادای صدامو در آورد ناکس، گفت نِه‌نِه‌نهِ توئم بیرای مین تیموم شودی...برو گم شو، مرتیکه‌ی افسرده‌ی بهت‌زده. زدم تو سرش. گفت می‌ره سراغ انجمن، انجمن حمایت از حیوانات. گفتم به تخمم. گفتم تو سر اونام می‌زنم. گفتم تو سر همه‌تون می‌زنم از این به بعد. اون روی سگ منو ندیدین هنوز. گفت ینی خاااک بر سرت. بعدم گذاشت رفت.