حرف همه‌س

-تمام من‌ها و تو ها در این متن، نوعی هستند-
این چیزا ویترینن، همه‌شون بد جوری ویترینن. یعنی این روابط جاری و ساری نیستن جداً توی آدما. همین خود ِ من، من به‌گای‌سگم. همین شما که روان‌شناسی و تحصیل‌کرده‌ای و دستتم به یه جا بنده و دو تا پیرنم لابد بیشتر پاره کردیو و می‌دونی و کارت درسته و کلاست بالاست و انسان‌دوستی و خوار محبت کردن به مردما و حیوونا و قومیت‌ها رو گاییدی، یه نسخه نداشتی برای من. یه حالت چه‌طوره نپرسیدی؟ یه خرت به چن من؟ یه کوفتی یه دردی. ناکس، من لایک تو رو می‌خوام چی کار؟ این لایکا مگه توشون مسکن دارن؟ هان؟ در حالی که می‌دونستی من یه چیمه، می‌دونستی من به‌گای سگم. پس یحتمل یا از به‌گای سگ بودن من لذت می‌بری یا این‌که صرفاً دوست داری با آدمای به گای سگ در ارتباط باشی ولی وقتی واقن در بهترین مود به‌گای سگیشون بودن ولشون کنی به حال خودشون تا برن به درک اسفل تا اون ته افسردگی اون ناراحتی که می‌گادشون و قلبشون رو رنده می‌کنه. برای همینه که باید شاشید بهش. به این فیسبوک، به اون توییتر به این وبلاگ، به اون کوفت و زهرمار و درد و مرض. مرده‌شور ریخت اینترنتم ببرن. ملی شه ببینم برای کی می‌خواین شو بزارین.