فرشته

از ماشینم پیاده شدم و این دومین کاریه که خوب می‌کنم. اولین کاری که خوب می‌کنم پنیک زدنه. از ماشینم پیاده شدم، کلای سویشرتمو کشیدم سرم و سعی کردم مرموز به نظر برسم به دلایلی نامعلوم. در ماشینو قفل کردم و رفتم اون سمت خیابون که شیر بخرم. رفتم تو سوپر. سوپرای شمال شهرو دیدین چه شکلین؟ اینم همون شکلی بود، بله یعنی تخمی. رفتم سراغ قفسه‌ی لبنیاتش دیدم فقط شیرکاکایو مونده. حتی یه عدد شیر هم چی؟ نمونده... چه برسه به سه تا. هیچی کنف شدم اومدم بیرون. دیدم یه صدایی اومد دلنگ دلنگ.

تنها پونزده متر جلوتر از جایی که من ایستاده بودم، جایی که ماشینا می‌تونستن انتخاب کنن که برن تو پارک وی یا برن سمت جاده‌قدیم شمرون، یه کامیونه مالونده بود به یه مازراتی.

این آقایی که درست سه قدم جلو تر از من داشت می‌رفت تو پراید سفیدش، زن و بچه شو ول کرد، درو وا کرده بود، درم ول کرد گفت مادر مازراتی گاییده شد، رفت سمت مازراتی. انگار بودا مرده باشه اون وسط. زن و بچه‌ی مرده تو ماشین موندن و از خودشون پرسیدن مازراتی دیگه چیه؟ که حالا بخواد برای مادرش هم اتفاقی بیفته. نفر سمت شاگرد از مازراتی پیاده شد اومد جلوی کامیونیه گفت بیا پایین. بیا پایین مادرجن‌ده. مگه با تو نیستم، بیا پایین تا مادرتو بگام. بعد نفر دوم پیاده شد، دماغشو خاروند و به کامیونیه نیگاه کرد و گفت کس ننه‌ت. همه شرمنده شده بودن. به خصوص مادر و دختر توی پراید سفیده که شوهرشون بهش الهام شده بود کتک کاری میشه و باید بره سوا کنه.