یکی از لذات زندگی برای من تماشای جام جهانی است. من به بازی های باشگاهی و آن لیگ مسخره‌ی قهرمانان چس‌نگاهی هم نمی‌ندازم. اما بازی های ملی را خیلی دوست‌دار هستم.نمی‌دانم چرا. بعد هر روزی که بازی مهمی در پیش بوده من باید می‌رفتم سر ِ کار و صدای نکره‌ی گزارش‌گر رادیو و کارشناس قالتاقشان را میشنفتم، باور کنید سگ ِ گزارش ِ خیابانی پیش این‌ها ژرمن شپرد است. اگر بازی را می‌بینید یاد فروشنده‌ی بدبخت ِ کتابی کنید که دارد حساب خرید های پارسای کتابفروشی را جمع می‌زند و گرچه آرژانتین و آلمان هر دو محبوبش هستند اما حاضر است روی لوله شدن آرژانتین شرط ببندد.هر کی یاد من نکنه بق بقو.
No comments:
Post a Comment